broos (of: een fotoboek over rouw en een vel dat niet meer past)

Mijn vader sterft en ik ontmoet mijn lief. Of eigenlijk precies andersom met twee weken ertussen. Drieënhalf jaar later stel ik mezelf opnieuw aan hem voor. Stel ik Tijn aan hem voor. Stel ik mezelf de vraag: wie is mijn moeder zonder mijn vader? Wie ben ik los van hen? 

Drieënhalf jaar verandert ons. Mijn ouders van Theo en Ria naar mama. Mijn lief van Caro naar Tijn. Van meisje naar zichzelf, door een prik testosteron elke twee weken. En mij van Rosanne Barbara Maria naar Rox. Van dochter naar ja, naar wat? Naar wie nu met foto’s en wat woorden vertelt aan hun vader wat hen toen nog niet wist.

Want is rouw iets voor mij, dan is het verandering. Transitie. Het doet je huid krimpen en groeien tot ie bijna barst. Onze vier verhalen vouw ik zachtjes in elkaar in mijn eerste fotoboek. Broos. Zet ‘m in jouw boekenkast >

pap, je zit in m’n droom. de honden grommen en jij zit tegenover me. kalm je boterham te smeren. hij zit er ook, aan diezelfde tafel. en ik maar denken dat je ‘m nog niet kent. tijn. dat ik je alleen nog over hem vertelde. tijn. en jij met je ogen rolde in dat bed, dat eeuwige bed, omdat ik je vertelde dat ik verliefd was, weer verliefd, zeven dagen voordat je ging. voordat jij begon met afscheid nemen en ik met veranderen. toen mijn transitie begon. zijn transitie begon. hij van caro naar tijn. van meisje naar zichzelf. ik van rosanne barbara maria naar rox. van dochter naar ja, naar wat eigenlijk. naar wie nu …

… in een bed ligt en met slaaphaar en krokante ogen op een stoel zit tegenover je. naar wie zich kapot ergert aan die melk, die eeuwige melk, die natuurlijk weer in precies vijf slokken naar binnen moet. naar wie wou dat je opkeek. en mij ook zag. ps ga je leuk vinden: ik prik hem ook. zoals mama en ik jou prikten in je buik elke dag maar dan elke twee weken en dan in z’n bil. een spuit testosteron links of rechts – het ligt er maar net aan of ik me nog herinner waarin ik de vorige stak. en als vanzelf. veranderen we. in iets dat dichterbij voelt dan daarvoor. dan met mijn ogen dicht.

als een vel niet meer past. ladders lichtjes zichtbaar, tussen je knieën al het kruis. te lang geweekt, te groot gegroeid, te grof gevonden dat ie nog wel even mee kon gaan. ook vandaag weer aangetrokken zonder rechtop te staan. als een vel loslaten niets van kiezen is maar van een keuze die al voor je werd gemaakt. omdat het je kent, dat vel. omdat het je weet, dat vel. dat volgende vel dat wacht. dat gloeit en glanst, nat nog van de verpakking. vijftien denier pas dus pas op nu. aai zacht nu. knijp zacht nu. grijp zacht nu. tot nagels klampen, vingers krampen alles is wat nog wil. en laat los.